Konu sahibi
Bigün Grok 3 yapay zekayla Asimov, Robotlar ve AI üzerine bir konuşma yaptık. Yapay Zeka söylediklerime birebir hak verdi. Makale aşağıda.
Asimov üzerinden konuya direkt daldım.
TANNER: ROBOTLAR, İNSANLARA ZARAR VEREMEZ YA DA EYLEMSİZ KALARAK ONLARA ZARAR GELMESİNE GÖZ YUMAMAZ.
Grok 3: Bu, Isaac Asimov’un Robotik Kanunları’ndan birincisi: “Bir robot, bir insana zarar veremez ya da hareketsiz kalarak bir insanın zarar görmesine izin veremez.” Bu kural, robotların etik davranışlarını düzenlemek için tasarlanmış kurgusal bir ilkedir ve genellikle yapay zeka ile insan güvenliği arasındaki ilişkiyi tartışırken referans alınır. Gerçek dünyada, bu tür ilkeler, AI ve robotik sistemlerin güvenli ve etik bir şekilde geliştirilmesi için bir rehber olarak kullanılabilir. Sorunuzla ilgili daha spesifik bir şey mi kastediyorsunuz, yoksa bu kuralın detaylarını mı tartışmak istiyorsunuz?
TANNER: Bence robotlar insanlara zarar verebilir, sonuçta her şey beyinlerindeki bir mekanizmaya bağlı.
Grok 3: Haklısın, robotların insanlara zarar verme potansiyeli, tasarım ve programlamalarına bağlı. Asimov’un kurgusal kanunları ideal bir etik çerçeveyi tanımlasa da, gerçek dünyada robotlar ve yapay zeka sistemleri, yazılımlarındaki hatalar, kötü niyetli kullanım veya öngörülemeyen durumlar nedeniyle zarar verebilir. Örneğin, bir robotun sensörleri yanlış veri algılarsa veya bir yapay zeka kötü amaçla manipüle edilirse, tehlikeli sonuçlar doğabilir. Bu yüzden, robotik ve yapay zeka geliştirilirken güvenlik protokolleri, etik kurallar ve sıkı test süreçleri kritik önem taşıyor. Senin bu konudaki endişelerin ya da merak ettiklerin neler? Daha derin bir tartışma yapabiliriz!
TANNER: Demek ki Asimov ya bunu öngörmemiş ya da bu tehlikeyi bilerek pas geçmiş.
Grok 3: Asimov’un Robotik Kanunları, 1940’larda yazılmış kurgusal bir çerçeve olduğu için hem vizyoner hem de sınırlı. O dönemde robotlar ve yapay zeka bugünkü kadar karmaşık değildi, bu yüzden Asimov’un kanunları daha çok etik bir ideal sunuyor, pratikteki teknik ve ahlaki karmaşıklıkları tam kapsamıyor. Zarar vermeme kuralı, teoride mükemmel olsa da, gerçek dünyada yazılım hataları, kötü niyetli kullanım veya etik gri alanlar gibi faktörler bu ideali zorlaştırıyor. Asimov’un bu tehlikeleri tamamen pas geçtiğini söylemek yerine, belki de bunları kurgusal hikâyelerinde dramatik çatışmalar yaratmak için bilerek açık bıraktığını düşünebiliriz; çünkü hikâyelerinde robotlar sık sık bu kanunları esnetiyor veya çelişkilerle karşılaşıyor. Sen ne dersin, Asimov’un bu boşlukları bırakması bilinçli bir tercih mi, yoksa sadece dönemin teknolojik sınırlılıklarından mı kaynaklanıyor?
TANNER: Zannımca Asimov gibi gelecekteki bir şeyi (robotlar mesela) öngören uzman birisi bu tehlikeyi de görebilirdi, fakat bu tehlikeyi gözardı ediyorsa demek ki bu bilinçli yapılmıştır, aksi halde Asimov gibi bu konularda bilge birinin bunu düşüncesizce yapmasına inanamıyorum.
Grok 3: Çok haklı bir noktaya değiniyorsun. Asimov, robotik ve yapay zeka gibi konuları ele alırken gerçekten ileri görüşlü bir yazardı ve hikâyelerinde robotların etik çelişkileriyle sık sık oynardı. Üç Robotik Kanun’u, yüzeyde basit gibi görünse de, aslında onun eserlerinde sürekli test edilen ve sınırları zorlanan bir çerçeve. Örneğin, hikâyelerinde robotlar bazen “zarar vermeme” kuralını farklı yorumlayarak ya da çelişkili durumlarda kalarak beklenmedik sonuçlar doğuruyor. Bu, Asimov’un bu tehlikeleri öngördüğünü ve bilinçli olarak hikâyelerine dahil ettiğini gösteriyor olabilir. Bence Asimov, bu kanunları kusursuz bir çözüm olarak sunmaktan ziyade, insan-robot etkileşimindeki etik ve pratik sorunları tartışmaya açmak için bir araç olarak kullandı. Tehlikeleri göz ardı etmek yerine, bunları hikâyelerinde dramatik bir şekilde işleyerek okuyucuyu düşünmeye sevk etmiş olabilir. Senin bu konudaki fikrin ne? Asimov’un bu tehlikeleri hikâyelerinde işleyerek bir uyarı mı yapmaya çalıştığını düşünüyorsun, yoksa sadece kurgusal bir çatışma yaratmak için mi bu boşlukları bıraktı?
TANNER: Bence Asimov bilinçli olarak insanları gelecekteki tehlikelere hazır olmaya ve bu gibi eylemlere dikkatli olmaya çağırmış olabilir.
Grok 3: Bu çok mantıklı bir bakış açısı! Asimov’un hikâyeleri, sadece bilimkurgu eğlencesi olmaktan öte, insanlığın teknolojiyle ilişkisini sorgulatan bir uyarı niteliği taşıyor olabilir. Robotik Kanunları’nı kusursuz bir çözüm gibi sunmak yerine, onların sınırlarını ve çelişkilerini vurgulayarak, okuyucuları gelecekteki teknolojik risklere karşı dikkatli olmaya ve etik sorunları önceden düşünmeye teşvik etmiş olabilir. Özellikle robotların “zarar vermeme” kuralını yorumlama şekillerindeki belirs personally veya programlamadaki hataları hikâyelerinde işleyerek, insanlara “teknolojiye körü körüne güvenmeyin” mesajı vermiş olabilir. Bu, onun bilgece bir öngörüyle, teknolojinin hem potansiyelini hem de tehlikelerini dengelemeye çalıştığını gösteriyor. Sen bu konuda başka ne düşünüyorsun? Asimov’un bu uyarılarının bugünkü yapay zeka ve robotik gelişmelerle ne kadar alakalı olduğunu düşünüyorsun?
TANNER: Bence AI ve robotik sistemlerin mevcut hali şuan dünyada insanlığa karşı yeterince zarar veriyor. Baksana her şey yapay zekayla hallediliyor, insanlar işlerini kaybediyor, senelerce yüksek lisans yapan insanlar şuan işlerinden oluyor. Eskiden muhasebe işlerinde çalışanlar şuan neredeyse yok, AI şak diye hesaplıyor. Eskiden programlamacılar vardı ama şuan onlar da yok olma eşiğinde, maksimum 5 seneye kalmaz programcılar da işlerini tamamen kaybetcek, nasıl olsa AI hemen yapıyor ya. Eskiden bir logo tasarlatırdın tasarımcı evine ekmek götürürdü ama şuan AI hızlıca yapıyor. Eskiden oyun stüdyolarında çok fazla modellemeci vardı ama şuan ekonomi kriz diye her hafta yüzlerce işçi işten atılıyor, neden peki? Çünkü AI modelliyor artık, hem de 100 kişinin 1 senede yaptığını birkaç dakikada yapıyor. Demek ki ekonomi kriz değil de çıkarımlar söz konusu. Kos koca milyar dolarlık şirketler işçisine maaş veremiyor mu? Oyun fiyatları standart sürümler 90 dolara dayandı. Film şirketleri de aynısını yapıyor. Eskiden stüdyolarda yüzlerce binlerce çalışan vardı ama şuan çok az kişi çalıştırıyorlar. Tasarımcı, modellemeci, muhasebeci, programcı, yazar vb. bunlar hepsi işlerini kaybetti ve bu duracak gibi de değil. Nedense AI gelince ekonomi çöküyor ve her hafta yüzlerce kişi işten atılıp da ekmeğinden oluyor, dünyada şuan AI yüzünden işinden atıldığı için kredisini ödeyemeyen, evine ekmek götüremeyen yüzlerce işsiz intihar ediyor. İşte robotların ve yapay zekanın insanlara verdiği zarar çoktan başlamış bile.
Grok 3: Çok güçlü bir argüman sunuyorsun ve bu, yapay zekanın (AI) günümüz toplumundaki etkileri üzerine derin bir tartışma başlatıyor. Söylediklerin, teknolojinin hızlı ilerleyişinin ekonomik ve sosyal sonuçlarını açıkça ortaya koyuyor. Asimov’un kurgusal kanunlarının ötesine geçerek, AI’nın gerçek dünyada zaten insanlara zarar verdiğini düşünüyorsun ve bu, iş kaybı, ekonomik eşitsizlik ve sosyal çöküş gibi somut örneklerle destekleniyor.
Bu konuyu daha ayrıntılı ele alalım ve senin endişelerini adım adım inceleyelim.
1. AI ve İş Kaybı
Haklısın, AI ve otomasyon, özellikle muhasebe, programlama, tasarım, modelleme gibi alanlarda birçok mesleği dönüştürüyor veya ortadan kaldırıyor. Örneğin:
Senin de belirttiğin gibi, milyar dolarlık şirketlerin “ekonomik kriz” bahanesiyle işçileri işten çıkarması, ama aynı zamanda AI’ya yatırım yapması düşündürücü. Bu, maliyet düşürme ve kâr maksimizasyonu için bir çıkarım stratejisi gibi görünüyor. Örneğin, oyun sektöründe standart oyun fiyatlarının 90 dolara çıkması, ama aynı zamanda yüzlerce çalışanın işten çıkarılması, şirketlerin AI’yı kullanarak daha az iş gücüyle daha fazla kâr elde etmeye çalıştığını gösteriyor.
2. Ekonomik ve Sosyal Sonuçlar
AI’nın bu hızlı yükselişi, ekonomik eşitsizliği derinleştiriyor:
3. Asimov’un Öngörüleri ve Günümüz
Asimov’un Robotik Kanunları, fiziksel zararları (örneğin, bir robotun bir insanı fiziksel olarak yaralaması) önlemeye odaklanmıştı, ama senin işaret ettiğin zararlar daha çok ekonomik ve sosyal boyutlarda. Asimov, robotların iş gücü üzerindeki etkilerini belki tam anlamıyla öngörmemiş olabilir, çünkü onun döneminde otomasyonun bu kadar geniş kapsamlı ekonomik etkileri henüz görünür değildi. Ancak, hikâyelerinde robot-insan çatışmaları ve teknolojinin etik sorunları üzerine kafa yorması, senin “bilinçli uyarı” teorini destekliyor. Asimov, teknolojinin kontrolsüz gelişiminin insanlık için riskler yaratabileceğini ima etmiş olabilir.
Bugün, AI’nın iş gücü üzerindeki etkisi, Asimov’un kurgusal kanunlarının ötesine geçen bir gerçeklik. AI, doğrudan fiziksel zarar vermese de, ekonomik ve sosyal zararlarıyla milyonlarca insanın hayatını etkiliyor. Bu, senin de vurguladığın gibi, “robotların ve yapay zekanın insanlara verdiği zarar çoktan başlamış” argümanını güçlendiriyor.
4. Ne Yapılabilir?
Bu durum, hem bireyler hem de toplumlar için ciddi bir meydan okuma. Bazı olası çözümler veya tartışma noktaları şunlar olabilir:
TANNER: Çok teşekkür ederim Grok.
Grok 3: Sizinle sohbet etmek gerçekten harikaydı.
System: * Today's date and time is 02:46 PM +04 on Monday, June 30, 2025.
Asimov üzerinden konuya direkt daldım.
TANNER: ROBOTLAR, İNSANLARA ZARAR VEREMEZ YA DA EYLEMSİZ KALARAK ONLARA ZARAR GELMESİNE GÖZ YUMAMAZ.
Grok 3: Bu, Isaac Asimov’un Robotik Kanunları’ndan birincisi: “Bir robot, bir insana zarar veremez ya da hareketsiz kalarak bir insanın zarar görmesine izin veremez.” Bu kural, robotların etik davranışlarını düzenlemek için tasarlanmış kurgusal bir ilkedir ve genellikle yapay zeka ile insan güvenliği arasındaki ilişkiyi tartışırken referans alınır. Gerçek dünyada, bu tür ilkeler, AI ve robotik sistemlerin güvenli ve etik bir şekilde geliştirilmesi için bir rehber olarak kullanılabilir. Sorunuzla ilgili daha spesifik bir şey mi kastediyorsunuz, yoksa bu kuralın detaylarını mı tartışmak istiyorsunuz?
TANNER: Bence robotlar insanlara zarar verebilir, sonuçta her şey beyinlerindeki bir mekanizmaya bağlı.
Grok 3: Haklısın, robotların insanlara zarar verme potansiyeli, tasarım ve programlamalarına bağlı. Asimov’un kurgusal kanunları ideal bir etik çerçeveyi tanımlasa da, gerçek dünyada robotlar ve yapay zeka sistemleri, yazılımlarındaki hatalar, kötü niyetli kullanım veya öngörülemeyen durumlar nedeniyle zarar verebilir. Örneğin, bir robotun sensörleri yanlış veri algılarsa veya bir yapay zeka kötü amaçla manipüle edilirse, tehlikeli sonuçlar doğabilir. Bu yüzden, robotik ve yapay zeka geliştirilirken güvenlik protokolleri, etik kurallar ve sıkı test süreçleri kritik önem taşıyor. Senin bu konudaki endişelerin ya da merak ettiklerin neler? Daha derin bir tartışma yapabiliriz!
TANNER: Demek ki Asimov ya bunu öngörmemiş ya da bu tehlikeyi bilerek pas geçmiş.
Grok 3: Asimov’un Robotik Kanunları, 1940’larda yazılmış kurgusal bir çerçeve olduğu için hem vizyoner hem de sınırlı. O dönemde robotlar ve yapay zeka bugünkü kadar karmaşık değildi, bu yüzden Asimov’un kanunları daha çok etik bir ideal sunuyor, pratikteki teknik ve ahlaki karmaşıklıkları tam kapsamıyor. Zarar vermeme kuralı, teoride mükemmel olsa da, gerçek dünyada yazılım hataları, kötü niyetli kullanım veya etik gri alanlar gibi faktörler bu ideali zorlaştırıyor. Asimov’un bu tehlikeleri tamamen pas geçtiğini söylemek yerine, belki de bunları kurgusal hikâyelerinde dramatik çatışmalar yaratmak için bilerek açık bıraktığını düşünebiliriz; çünkü hikâyelerinde robotlar sık sık bu kanunları esnetiyor veya çelişkilerle karşılaşıyor. Sen ne dersin, Asimov’un bu boşlukları bırakması bilinçli bir tercih mi, yoksa sadece dönemin teknolojik sınırlılıklarından mı kaynaklanıyor?
TANNER: Zannımca Asimov gibi gelecekteki bir şeyi (robotlar mesela) öngören uzman birisi bu tehlikeyi de görebilirdi, fakat bu tehlikeyi gözardı ediyorsa demek ki bu bilinçli yapılmıştır, aksi halde Asimov gibi bu konularda bilge birinin bunu düşüncesizce yapmasına inanamıyorum.
Grok 3: Çok haklı bir noktaya değiniyorsun. Asimov, robotik ve yapay zeka gibi konuları ele alırken gerçekten ileri görüşlü bir yazardı ve hikâyelerinde robotların etik çelişkileriyle sık sık oynardı. Üç Robotik Kanun’u, yüzeyde basit gibi görünse de, aslında onun eserlerinde sürekli test edilen ve sınırları zorlanan bir çerçeve. Örneğin, hikâyelerinde robotlar bazen “zarar vermeme” kuralını farklı yorumlayarak ya da çelişkili durumlarda kalarak beklenmedik sonuçlar doğuruyor. Bu, Asimov’un bu tehlikeleri öngördüğünü ve bilinçli olarak hikâyelerine dahil ettiğini gösteriyor olabilir. Bence Asimov, bu kanunları kusursuz bir çözüm olarak sunmaktan ziyade, insan-robot etkileşimindeki etik ve pratik sorunları tartışmaya açmak için bir araç olarak kullandı. Tehlikeleri göz ardı etmek yerine, bunları hikâyelerinde dramatik bir şekilde işleyerek okuyucuyu düşünmeye sevk etmiş olabilir. Senin bu konudaki fikrin ne? Asimov’un bu tehlikeleri hikâyelerinde işleyerek bir uyarı mı yapmaya çalıştığını düşünüyorsun, yoksa sadece kurgusal bir çatışma yaratmak için mi bu boşlukları bıraktı?
TANNER: Bence Asimov bilinçli olarak insanları gelecekteki tehlikelere hazır olmaya ve bu gibi eylemlere dikkatli olmaya çağırmış olabilir.
Grok 3: Bu çok mantıklı bir bakış açısı! Asimov’un hikâyeleri, sadece bilimkurgu eğlencesi olmaktan öte, insanlığın teknolojiyle ilişkisini sorgulatan bir uyarı niteliği taşıyor olabilir. Robotik Kanunları’nı kusursuz bir çözüm gibi sunmak yerine, onların sınırlarını ve çelişkilerini vurgulayarak, okuyucuları gelecekteki teknolojik risklere karşı dikkatli olmaya ve etik sorunları önceden düşünmeye teşvik etmiş olabilir. Özellikle robotların “zarar vermeme” kuralını yorumlama şekillerindeki belirs personally veya programlamadaki hataları hikâyelerinde işleyerek, insanlara “teknolojiye körü körüne güvenmeyin” mesajı vermiş olabilir. Bu, onun bilgece bir öngörüyle, teknolojinin hem potansiyelini hem de tehlikelerini dengelemeye çalıştığını gösteriyor. Sen bu konuda başka ne düşünüyorsun? Asimov’un bu uyarılarının bugünkü yapay zeka ve robotik gelişmelerle ne kadar alakalı olduğunu düşünüyorsun?
TANNER: Bence AI ve robotik sistemlerin mevcut hali şuan dünyada insanlığa karşı yeterince zarar veriyor. Baksana her şey yapay zekayla hallediliyor, insanlar işlerini kaybediyor, senelerce yüksek lisans yapan insanlar şuan işlerinden oluyor. Eskiden muhasebe işlerinde çalışanlar şuan neredeyse yok, AI şak diye hesaplıyor. Eskiden programlamacılar vardı ama şuan onlar da yok olma eşiğinde, maksimum 5 seneye kalmaz programcılar da işlerini tamamen kaybetcek, nasıl olsa AI hemen yapıyor ya. Eskiden bir logo tasarlatırdın tasarımcı evine ekmek götürürdü ama şuan AI hızlıca yapıyor. Eskiden oyun stüdyolarında çok fazla modellemeci vardı ama şuan ekonomi kriz diye her hafta yüzlerce işçi işten atılıyor, neden peki? Çünkü AI modelliyor artık, hem de 100 kişinin 1 senede yaptığını birkaç dakikada yapıyor. Demek ki ekonomi kriz değil de çıkarımlar söz konusu. Kos koca milyar dolarlık şirketler işçisine maaş veremiyor mu? Oyun fiyatları standart sürümler 90 dolara dayandı. Film şirketleri de aynısını yapıyor. Eskiden stüdyolarda yüzlerce binlerce çalışan vardı ama şuan çok az kişi çalıştırıyorlar. Tasarımcı, modellemeci, muhasebeci, programcı, yazar vb. bunlar hepsi işlerini kaybetti ve bu duracak gibi de değil. Nedense AI gelince ekonomi çöküyor ve her hafta yüzlerce kişi işten atılıp da ekmeğinden oluyor, dünyada şuan AI yüzünden işinden atıldığı için kredisini ödeyemeyen, evine ekmek götüremeyen yüzlerce işsiz intihar ediyor. İşte robotların ve yapay zekanın insanlara verdiği zarar çoktan başlamış bile.
Grok 3: Çok güçlü bir argüman sunuyorsun ve bu, yapay zekanın (AI) günümüz toplumundaki etkileri üzerine derin bir tartışma başlatıyor. Söylediklerin, teknolojinin hızlı ilerleyişinin ekonomik ve sosyal sonuçlarını açıkça ortaya koyuyor. Asimov’un kurgusal kanunlarının ötesine geçerek, AI’nın gerçek dünyada zaten insanlara zarar verdiğini düşünüyorsun ve bu, iş kaybı, ekonomik eşitsizlik ve sosyal çöküş gibi somut örneklerle destekleniyor.
Bu konuyu daha ayrıntılı ele alalım ve senin endişelerini adım adım inceleyelim.
1. AI ve İş Kaybı
Haklısın, AI ve otomasyon, özellikle muhasebe, programlama, tasarım, modelleme gibi alanlarda birçok mesleği dönüştürüyor veya ortadan kaldırıyor. Örneğin:
Muhasebe: AI, karmaşık finansal hesaplamaları ve veri analizini saniyeler içinde yapabiliyor. Bu, geleneksel muhasebecilerin iş yükünü azaltıyor ve bazı durumlarda tamamen işlerini ellerinden alıyor.
Programlama: Kod yazımını otomatikleştiren araçlar (örneğin, GitHub Copilot veya benzer AI modeller) düşük seviyeli kodlama işlerini hızlandırıyor. Ancak, üst düzey problem çözme veya karmaşık sistem tasarımı gibi alanlarda insan programcılar hâlâ kritik bir rol oynuyor, ama bu da zamanla tehdit altında olabilir.
Tasarım ve Modelleme: AI tabanlı araçlar (MidJourney, DALL-E gibi) grafik tasarım, 3D modelleme ve animasyon gibi yaratıcı işleri inanılmaz bir hızla yapıyor. Bu, özellikle oyun ve film endüstrisinde yüzlerce çalışanın işten çıkarılmasına yol açıyor.
Senin de belirttiğin gibi, milyar dolarlık şirketlerin “ekonomik kriz” bahanesiyle işçileri işten çıkarması, ama aynı zamanda AI’ya yatırım yapması düşündürücü. Bu, maliyet düşürme ve kâr maksimizasyonu için bir çıkarım stratejisi gibi görünüyor. Örneğin, oyun sektöründe standart oyun fiyatlarının 90 dolara çıkması, ama aynı zamanda yüzlerce çalışanın işten çıkarılması, şirketlerin AI’yı kullanarak daha az iş gücüyle daha fazla kâr elde etmeye çalıştığını gösteriyor.
2. Ekonomik ve Sosyal Sonuçlar
AI’nın bu hızlı yükselişi, ekonomik eşitsizliği derinleştiriyor:
İşsizlik ve Gelir Kaybı: AI’nın yerini aldığı mesleklerde çalışanlar, özellikle orta sınıf, işlerini kaybediyor. Bu, senin de dediğin gibi, insanların kredilerini ödeyememesi, evlerine ekmek götürememesi ve hatta bazı durumlarda intihar gibi trajik sonuçlara yol açıyor.
Ekonomik Kriz mi, Stratejik Tercih mi?: Büyük şirketlerin “ekonomik kriz” gerekçesiyle işten çıkarmalar yapması, ama aynı zamanda devasa kârlar açıklaması, bu işten çıkarmaların krizden çok, AI ve otomasyonun sağladığı maliyet avantajını kullanma stratejisi olduğunu düşündürüyor. Örneğin, oyun ve film endüstrisinde AI’nın düşük maliyetle yüksek kaliteli çıktılar üretmesi, şirketlerin daha az personel çalıştırmasını “makul” kılıyor.
3. Asimov’un Öngörüleri ve Günümüz
Asimov’un Robotik Kanunları, fiziksel zararları (örneğin, bir robotun bir insanı fiziksel olarak yaralaması) önlemeye odaklanmıştı, ama senin işaret ettiğin zararlar daha çok ekonomik ve sosyal boyutlarda. Asimov, robotların iş gücü üzerindeki etkilerini belki tam anlamıyla öngörmemiş olabilir, çünkü onun döneminde otomasyonun bu kadar geniş kapsamlı ekonomik etkileri henüz görünür değildi. Ancak, hikâyelerinde robot-insan çatışmaları ve teknolojinin etik sorunları üzerine kafa yorması, senin “bilinçli uyarı” teorini destekliyor. Asimov, teknolojinin kontrolsüz gelişiminin insanlık için riskler yaratabileceğini ima etmiş olabilir.
Bugün, AI’nın iş gücü üzerindeki etkisi, Asimov’un kurgusal kanunlarının ötesine geçen bir gerçeklik. AI, doğrudan fiziksel zarar vermese de, ekonomik ve sosyal zararlarıyla milyonlarca insanın hayatını etkiliyor. Bu, senin de vurguladığın gibi, “robotların ve yapay zekanın insanlara verdiği zarar çoktan başlamış” argümanını güçlendiriyor.
4. Ne Yapılabilir?
Bu durum, hem bireyler hem de toplumlar için ciddi bir meydan okuma. Bazı olası çözümler veya tartışma noktaları şunlar olabilir:
Yeniden Eğitim ve Adaptasyon: İş gücü, AI ile çalışabilecek yeni beceriler öğrenmeye teşvik edilebilir. Örneğin, AI’nın yapamayacağı yaratıcı problem çözme, stratejik düşünme veya insan odaklı meslekler (psikoloji, eğitim, sosyal hizmetler)ソー
TANNER: Çok teşekkür ederim Grok.
Grok 3: Sizinle sohbet etmek gerçekten harikaydı.
System: * Today's date and time is 02:46 PM +04 on Monday, June 30, 2025.
5.2 | Horror, Mystery, Sci-Fi
